Niets menselijks is ons vreemd
Namasté. Het betekent letterlijk ‘respect aan het innerlijke’, ‘ik buig voor jou’. Met Namasté willen we bij Atlant de levenskwaliteit van mensen met dementie verbeteren. Dat doen we door ze meer persoonlijke aandacht te geven, aan te sluiten bij de behoefte van de mensen. Het zit in soms kleine dingen, met oprechte aandacht en een groot effect. In een prachtig verhaal – met veel dank aan alle betrokkenen – en mooie film leggen we uit wat het effect van Namasté kan zijn voor mensen met dementie. Lees, kijk en luister mee.
Mevrouw Bakhuijs woont sinds bijna twee jaar op Crocus. Ze heeft moeite om contact met anderen te maken en is zoekende, loopt ongeduldig rond. ‘Ik verveel me. Als je met iemand wilt praten, loopt ie weg. Gaan we wandelen?’ Mevrouw Bakhuijs komt de huiskamer binnen. Marjan vraagt of zij een handmassage wil. ‘Nee, ik had mijn handen net onder de kraan.’ ‘Zullen we niet eentje doen?’ ‘Als het maar niet te lang duurt.’ Marjan gaat aan de slag. Mevrouw Bakhuijs ‘Oh, wat heb je warme handen.’ Ze straalt. Ze ratelt aan een stuk door, vertelt van alles. Marjan is klaar. ‘Hoe was dat mevrouw Bakhuijs?’ ‘Leuk zeg.’
Lees hier het volledige verhaal
Namasté
Namasté is een programma waarin twee maal per dag op een liefdevolle, aandachtige manier een contactmoment georganiseerd wordt. Het gaat om de beleving, de zintuigen worden geprikkeld en herinneringen opgeroepen. Voorbeelden hiervan zijn massage geven, samen een activerend spel doen, koken, liedjes zingen en bewegen. Doel ervan is een fijne daginvulling te geven, mensen te laten ontspannen of een glimlach te veroorzaken. Namasté werd in Amerika ontwikkeld en wordt in Nederland door het VUmc onderzocht. Afdeling Crocus van de Heemhof werd voor het onderzoek geselecteerd.
Judith van Schagen, teamleider Heemhof afdeling Crocus, maakt de tussenstand op. ‘Wij zetten het twee keer per dag bewust in. Ik doe elke ochtend een rondje. Ik kan van die grote glimlach op de gezichten genieten. Zorg heeft voor mij niet alleen een verzorgende maar ook een welzijnskant. Er kan zo veel meer met de mensen dan alleen koffiedrinken.’ Judith opent een kast met instrumenten en allerlei voorwerpen. ‘De medewerkers zijn van tevoren geschoold, bijvoorbeeld in aromatherapie. Ook hebben wij materialen aan kunnen schaffen zoals deze doos die naar de zee ruikt. Dan komen de herinneringen vanzelf naar boven. Je hoort dat een meneer met zijn vrouw vroeger altijd naar de zee ging.’