‘Soms merk ik dat ik bij iemand binnenkom, echt contact heb zeg maar. Dat we een gesprek hebben en ik kan vragen “wat wil jij” nu? En dat vind ik zo motiverend, daarom werk ik hier om deze mensen dagelijks een nieuwe start te geven.’

‘Het mooie van het werken bij Atlant is dat je veel verschillende cliënten hebt; mensen met dementie, Korsakov, Huntington en daar zou je ook allemaal kunnen werken als je dat zou willen.’

‘Ik maak van alles mee in mijn werk: mopperende cliënten of cliënten die weglopen; dat brengt leuke dynamiek met zich mee. Vorige week vrijdag reed ik naar huis en zag in mijn ooghoek een bewoner in zijn trui en broek over de weg lopen. Ik dacht toen: hé?

Bij het lopen houdt hij met 1 hand zijn afzakkende versleten broek net iets op de heup vast. Met zijn andere hand omklemt hij stevig een linnen tasje. Als hij mij nadert staat hij met gespreide benen stil en zet zijn beide handen in de zij, de broek zakt nu echt tot de bovenbenen. “Zegt u het maar; moet ik hier weg?!”

We horen vaak: ‘Die mensen hebben zich klem gezopen en hebben het aan zichzelf te danken’. Maar ik denk dan: ‘Hier zit een verhaal achter, je wordt niet zomaar alcoholist.’ Wat zou ik doen als mijn kind kwam te overlijden?

‘Bij Atlant word je echt gehoord; het moet wel van twee kanten komen; als jezelf iets aangeeft aan opleiding of verandering wordt er geluisterd. Er kan hier veel. Als ik vriendinnen spreek die wel eens mopperen over hun werk, zeg ik altijd: probeer Atlant eens!’