Een eigen waarheid

‘Anni komt niet meer op bezoek. Het kan niet. De overgang is zo groot, met een relatie van 20 jaar gelden. Het is een leuke vrouw om te zien. Ook een mooie naam, Schulze.’

In de huiskamer Oostpoort zit Frank, rustig, timide, bijna schuw, in de bevende handen een zonnebril. Er is net een herdenkingsdienst geweest voor een overleden medebewoner. Frank ‘Het was te mooi. Marion speelde mooi. Hij heeft daar recht op.’ Marion komt binnen, speelt weer op de piano. Verpleegkundige Els gaat naast Frank zitten. ‘Frank, jij kan ook spelen?’ Frank lacht verlegen, hij wil niet. ‘Het is mij te gelantine.’ Els ‘Daar denk ik eerder aan iets zoets.’ Frank ‘Het komt zoet over. Dat is de infrastructuur die de memorisatie een verpachting heeft gemaakt.’ Marion speelt nog een lied. Frank ‘Doe maar Jules de Corte.’ Ze kan heel goed spelen, is ooit geslaagd voor het conservatorium. Frank staat op ‘Ik ga spelen.’ Iedereen kijkt verbaasd. Marion ‘Doe je best.’ Frank gaat aan de piano zitten en speelt iets simpels, beetje vals, beetje melancholiek. Marion lacht een beetje onaardig, dat is natuurlijk niet het niveau wat zij kan. Frank is klaar met spelen. Marion ‘Frank, je speelde mooi!’ Frank glimlacht beschaamd. Hij is apetrots, glundert over het hele gezicht.

Ondeugd
Els van Lambalgen is de EVV-er van Frank. Zij kent hem sinds 2007, toen hij nog bij GGNet woonde. Toen ze bij Atlant solliciteerde stond ineens Frank voor haar. Frank ‘Zie ik het goed, ben jij dat Els?’ Els ‘We stonden te kletsen en hadden meteen weer lol. Ik vind het een leuke man. Frank is geweldig op een bepaald gebied. De ondeugendheid. Het zelf willen bepalen. Hij wil zelfstandig zijn, stout zijn. Daarom rookt hij in zijn kamer, terwijl het niet mag. Hij is dan de kwajongen.’ Els heeft een klik met hem, kent hem heel goed. ‘Het is druk in zijn hoofd. Dat is doodvermoeiend. Hij moet omgaan met al die stemmen in zijn hoofd. Hij was begin 20 toen hij bij GGNet terecht kwam. Voor anderen begint dan het leven, baan, trouwen, kinderen. Hij kwam in een psychiatrisch ziekenhuis. Het is ook geen stabiel gezin. Zijn broer en zussen zijn allemaal schizofreen en verslaafd.’ Frank waardeert Els omdat zij hem ook bijstond toen hij keelkanker kreeg. Frank ‘Wij hebben veel meegemaakt, Els.’ Els ‘Het was heftig om te zien, de bestraling, vastgeschroefd op een ziekenhuisbed met een masker over zijn hoofd.’ Frank ‘We hebben het samen gedaan.’

Liefde
Frank is een vriendelijke man met een prachtig talent voor taal, hij woont sinds vier jaar op de Chronische Verpleeghuiszorg afdeling bij Atlant. Hij heeft liefde voor muziek en belangstelling voor vrouwen. Hij wil aardig gevonden worden, ja, en ook geliefd worden. Dat is heel normaal. En dat is wat hij wil, een normaal leven. Maar het is niet gelukt. Zo heeft hij een denkbeeldige wereld opgericht, met een vriendin, met vrienden en een intacte familie die elkaar bezoekt. Een nieuwe waarheid die voor hem klopt. Zo bestaan voor hem ook de woorden die hij verzint. Die verbeelding van een liefdevol bestaan houdt hem in het leven, het is zijn drijfveer. Want alleen al de gedachte aan liefde doet deugd.

Bekijk hier de film over Frank en lees hier het uitgebreidere verhaal.