Januari 2005. Meneer Bouwmeester vertelt ‘Wij waren aan het fietsen. Er was eigenlijk niets aan de hand. Zij was wellicht wat grieperig, maar dat is normaal voor januari. Overdag is nog alles in orde en in de nacht kan je ineens niets meer. Wij zijn naar het ziekenhuis gegaan. Ik zag dat ze steeds verder wegzakte, dat ze niet meer fatsoenlijk kon praten. Haar mond ging wegzakken. Sindsdien heb ik nooit meer een gesprek met haar gevoerd. Dat is het ergste. Dat je geen afscheid van elkaar hebt kunnen nemen. Helemaal geen gesprek, heel erg.’
Sinds de zomer komt psycholoog Leon Botter naar meneer Bouwmeester. Leon geeft hem de ruimte om gevoelens te spuien, toont begrip. Met zijn eigen kinderen bespreekt meneer Bouwmeester niet in eerste instantie wat hem hoog zit. Leon probeert meneer Bouwmeester te doorgronden om hem te kunnenhelpen. ‘Hij heeft 40 jaar mantelzorg gedaan, eerst zijn ouders, dan zijn vrouw. Hij komt onvoldoende op voor zichzelf. Hij zit verschrikkelijk vast. Hij weet dat het anders moet, maar het lukt hem niet. Zijn toestand komt dichtbij een burn-out. Zijn enige visvijver is het woonzorgcentrum. Hij hunkert naar menselijk contact.’
In de film ‘Uit balans’ vertellen we het verhaal van het echtpaar Bouwmeester. Meneer Bouwmeester deelt zijn worsteling over de jaren mantelzorg voor zijn vrouw en wat dit met hem zelf doet. Hoe moeilijk het soms is om voor jezelf te kiezen en hoe fijn het dan kan zijn als er mensen om je heen zijn die je hierin kunnen ondersteunen. Bekijk hier de film en lees hier het verhaal.