Op 11 januari 2018 heeft Monique van Bruggen-Rufi, muziektherapeute en onderzoekster bij Atlant haar proefschrift met de titel “Music therapy in Huntington’s disease” aan de Universiteit van Leiden mogen verdedigen. Bij alle (deel)onderzoeken hebben bewoners/cliënten en medewerkers van Atlant een grote rol gespeeld.
Het proefschrift beschrijft de verschillende onderzoeken die Monique sinds 2013 heeft uitgevoerd. Zo is zij begonnen met een uitvoerig literatuuronderzoek om uit te zoeken wat er wereldwijd bekend is over muziektherapie bij de Ziekte van Huntington (ZvH). Ook heeft zij veel experts geïnterviewd en bij elkaar gebracht om met elkaar over verschillende onderwerpen aangaande muziektherapie en kwaliteit van leven bij mensen met de ZvH van gedachten te wisselen. De informatie die zij uit deze gesprekken kreeg heeft ze kunnen gebruiken om het hoofdonderzoek te ontwerpen.
Monique heeft een grote groep (32) mensen die muziektherapie kregen, vergeleken met eenzelfde groep (31) die activiteitenbegeleiding kregen. Wie bij welke groep werd ingedeeld, werd door middel van loting bepaald. Na 16 wekelijkse sessies en in totaal 4 metingen (waarbij onder meer gekeken werd of de communicatie en het gedrag veranderden) bleek nagenoeg geen verschil te zijn in meetuitslagen tussen beide groepen.
Tegelijkertijd is de uitvoering van dit onderzoek uitvoerig geëvalueerd om na te gaan of het onderzoek volgens protocol is uitgevoerd. Tenslotte heeft Monique ook nog een “case-report” geschreven waarin de ervaringen van twee bewoners van Atlant in de dagelijkse praktijk van de muziektherapie wordt beschreven.
De conclusie die Monique in haar laatste hoofdstuk beschrijft luidt dat getalsmatige metingen die in het onderzoek werden ingezet geen verschil hebben kunnen aantonen. Tegelijkertijd pleit zij vóór het inzetten van muziektherapie in het vergevorderde stadium van de ZvH; waarom e.e.a. kwantitatief (d.w.z. getalsmatig) niet aangetoond kon worden, maar kwalitatief (d.w.z. vanuit de ervaring van zowel patiënten als therapeuten) wel, bediscussieert ze tenslotte in het laatste hoofdstuk van haar proefschrift. Hierbij worden ook aanbevelingen gedaan voor vervolgonderzoek.
Naar verwachting zal Monique dit vervolgonderzoek zelf vorm gaan geven en uitvoeren/superviseren; er zijn plannen om een bepaald meetinstrument, dat onlangs in London is ontwikkeld voor muziektherapie bij mensen met de ZvH (MATA-HD: Music therapapy Assessment Tool for Advanced Huntington’s Disease), verder te ontwikkelen en te valideren opdat het internationaal ingezet kan worden. Daarnaast blijft Monique lesgeven aan de muziektherapie-opleidingen (Bachelor, pre-Master en Master) aan het Conservatorium in Enschede.