<strong>Nieuwe wetenschapsposter live: zo ontwikkelt Atlant nieuwe kennis.</strong>
Atlant heeft in mei 2022 een wetenschapsposter gelanceerd. Deze poster laat zien hoe er bij Atlant nieuwe kennis wordt ontwikkeld. Met het bieden van specialistische zorg aan mensen met dementie en drie Expertisecentra – Korsakov, Huntington en Gerontopsychiatrie – heeft Atlant de taak om constant nieuwe kennis te ontwikkelen en te delen voor deze doelgroepen. Daarvoor is een onderzoeksklimaat ontwikkeld; hoe dit eruit ziet wordt in één oogopslag duidelijk in de wetenschapsposter.
Atlant biedt een inspirerend onderzoeksklimaat aan studenten, medewerkers en promovendi. Dit wordt mede vorm gegeven door een Wetenschappelijke Onderzoekscommissie, onderzoekscoördinatoren, interne en externe onderzoekers. Onderzoek doen we samen. Met als doel onze kennis te vergroten en de zorg voor de cliënten van vandaag en morgen steeds beter te maken. Bij Atlant geven we richting aan onderzoek vanuit de onderzoeksagenda.
Met wie ontwikkelen we kennis?
We betrekken cliënten en hun naasten bij de ontwikkeling, uitvoering en implementatie van onderzoek en de onderzoeksagenda. Cliënten, naasten en medewerkers werken regelmatig mee aan onderzoek door bijvoorbeeld deelname aan een interview of het invullen van een vragenlijst. Zorgmedewerkers en behandelaren zijn betrokken bij het verzamelen van de gegevens die de onderzoekers nodig hebben om hun onderzoeksvraag goed te kunnen beantwoorden.
Hoe delen we deze kennis?
Medewerkers delen hun kennis met elkaar tijdens Werken-is-Leren bijeenkomsten en onze jaarlijkse Kennisproeverij. In deze bijeenkomsten hebben we aandacht voor onderzoeken en innovaties binnen Atlant. Nieuwe kennis vertalen we naar praktische inzichten en vaardigheden en nemen we op in ons dagelijks handelen en in scholingen.
Extern delen wij onze inzichten uit onderzoek in regionale en landelijke overleggen, op symposia, congressen en publiceren we artikelen. Ook participeren we in netwerken zoals het UNO Amsterdam, KKC, HKNN, Vereniging voor Gerontopsychiatrie, NKOP en het Kennisnetwerk Dementie en werken we samen met andere zorginstellingen die zijn aangesloten bij deze netwerken.
<strong>Dit is de impact van de documentaire ‘Even vergeten’</strong>
Op 5 januari was de documentaire ‘Even vergeten’ op npo2. De documentaire gaat over mensen met het syndroom van Korsakov wonend binnen Atlant. Met de bewoners, medewerkers en naasten van Atlantlocatie Markenhof in de hoofdrol. Heb je hem gemist? Bekijk hem hier.
Wat een week!
We beleefden, als team vanuit Atlant die nauw betrokken was hierbij, deze week ontzettend veel met elkaar. Van een première in het ketelhuis in Amsterdam met allemaal betrokkenen en geïnteresseerden (waaronder de collega’s van het KKC en Leliezorggroep). Tot een première met collega’s, betrokken naasten en de betrokken bewoners als VIP’s (incl. visagie, rode loper, grote limousine) in de spotlight. Om te eindigen thuis op de bank, om met eigen naasten voor de 3de keer die week de documentaire te kijken.
De reacties
De documentaire riep bij veel mensen in de samenleving van alles op. Tientallen publicaties in kranten en online media. Een greep uit de recensies:
NRC – De documentaire hinkt op twee gedachten. Enerzijds is het een persoonlijk portret van Kenny, anderzijds een illustratie van het fenomeen Korsakov. Smeekes keek niet zozeer naar het maatschappelijk systeem achter Korsakov en naar de behandeling ervan, maar naar de persoonlijke impact van de ziekte. Het knappe is dat zowel het perspectief van Kenny serieus wordt genomen, als dat van de verzorgers en Daniëla. Je begrijpt ze allemaal. Het leidt geen twijfel dat Kenny inderdaad niet op zichzelf kan wonen. Dat is de treurige waarheid. Maar dat hij weg wil, begrijp je ook zo goed. Hier lees je het hele bericht: Mogen mensen zichzelf niet kapot maken als ze dat willen?
Trouw – Hulde maar weer voor de hulpverleners en verzorgers, die proberen deze kapotte mensen een waardig bestaan te geven. Zonder zicht op genezing: als Korsakov eenmaal intrek heeft genomen in je hoofd, pakt hij nooit meer zijn koffers. Hier lees je het hele bericht: Nog motivatie nodig om dry january vol te houden? Kijk naar ‘Even vergeten’.
Een greep uit de andere reacties:
- Vond het indrukwekkend en heb heel veel bewondering voor alle verzorgende/familieleden die hier dagelijks mee te maken hebben!
- Ik heb met een lach en een flinke huilbui gekeken. Zo herkenbaar en vertederend soms.
- #evenvergeten een docu waar je als zorgverlener weer met je neus op de feiten wordt gedrukt; steeds zoeken naar gelijkwaardigheid tussen client en zorgverlener. Moeilijk om naar te kijken.
- Ik denk ook dat we heel veel niet zien in deze docu, wat er mis kan gaan zien we niet #evenvergeten #2doc
- In ieder geval duidelijk dat drank meer kapot maakt dan je lief is.
- Er zal vast nog meer spelen dat om privacy redenen er niet bijverteld wordt, maar godsallejezus, waarom zouden deze twee mensen niet samen op een afdeling mogen? Wat boeit het als ze af en toe binge drinken? Als het ze lukt, bravo #2doc #evenvergeten
- Men heeft wel weer een mening maar het is allemaal een hoop werk en je kunt niet de gehele werkelijkheid in een uur proppen. Je kunt je er aan geërgerd hebben maar ga er zelf maar aan staan. Meneer kan zich ook zo opgesteld hebben voor de camera en wellicht is meneer buiten de camera geheel anders. Niet oordelen over iets waar je niet bij bent geweest
Dilemma’s
Daarnaast riep de docu veel dillema’s op bij de kijker met als kernvraag: Mogen mensen zichzelf niet kapotmaken met hun alcoholverslaving als ze dat willen? Zit je daar vooral omdat familie niet wil dat je jezelf de dood in drinkt? Wat is mededogen: iemand zijn vrijheid geven of iemand tegen zichzelf beschermen? Er is geen eenvoudig antwoord op. Zeker als je de totale context totaal niet kent. Hoe naar is het dan voor alle betrokkenen dat er op social media naast geweldig veel positieve reacties ook soms een keihard oordeel is over onderdelen van de documentaire. Dit heeft wel wat met ons gedaan.
Impact in de samenleving
We buigen het om naar: er is een gesprek op gang gekomen en dat vinden we positief! Dat was vanaf het begin het doel van de film. Maatschappelijk impact maken. Het gesprek op gang brengen. Dus daar zijn we zeker in geslaagd. Op social media hebben we duizenden reacties gelezen. De film is inmiddels bijna een miljoen keer bekeken. Daarnaast is de trailer alleen al op de Facebookpagina van BNNVARA meer dan 200.000 keer bekeken. Een groot deel van Nederland heeft een inkijkje gekregen in het mooie, maar soms ook lastige werk dat we doen op Markenhof. Dat was al het werk, de gesprekken en dilemma’s rondom het maken van deze docu dubbel en dwars waard.
Als laatste ben ik ontzettend trots op de collega’s van Atlant die in beeld komen in de docu. Zij doen geweldig hun intense werk. Professioneel, kwetsbaar, eerlijk, menselijk, betrokken. Daar verdienen ze alle lof voor!
Namens,
Judith van Schagen
Manager locatie Markenhof
Bekijk hieronder de foto’s van de première op Markenhof. Foto’s gemaakt door collega’s Joanna Kobus en Irma van den Berg.
Foto album premiere 'Even vergeten'
Visitatie Doelgroep Expertisecentrum Huntington zorgt voor dag vol verbinding
Wat een fantastische dag! Op donderdag 12 januari 2023 was de visitatiecommissie voor het Doelgroep Expertisecentrum (DEC) Huntington op Heemhof op bezoek. Collega’s, bewoners, leden van de cliëntenraad en samenwerkingspartners hebben enthousiast vertelt over hun dagelijkse werk met mensen met de ziekte van Huntington.
De visitatiecommissie was lovend over het enthousiasme in de gesprekken. In de woorden van de visitatiecommissie waren er verschillende ‘parels’ te benoemen over de zorg en behandeling. Voorbeelden die zij aangaven zijn het multidisciplinair samenwerken, dat medewerkers de ruimte hebben om zichzelf te ontwikkelen, de prominente rol die wij spelen in landelijke netwerken en dat we gezinnen proberen te binden. Wat opviel was dat we altijd een extra stap willen zetten voor onze bewoners en er enorm persoonlijke zorg wordt geleverd. Een enorm compliment!
We verwachten voor april te horen of we geaccrediteerd zijn als DEC Huntington. Iedereen genoot nu alvast van een heerlijk stuk taart om deze geslaagde dag te vieren!
<strong>Samenwerking Noorderbreedte en Atlant</strong>
Noorderbreedte en Atlant bieden beide als expertisecentrum (in wording) al jarenlang zorg aan mensen met de ziekte van Huntington, het syndroom van Korsakov en mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag. Eind 2022 hebben we de jarenlange samenwerking tussen Atlant en Noorderbreedte geformaliseerd. Binnen de drie doelgroepnetwerken verhogen we de kwaliteit van zorg voor deze mensen door de kennisinfrastructuur te versterken en verbreden. Het uitdragen van kennis en expertise en het ontwikkelen van nieuwe kennis door middel van onderzoek zijn daarbij belangrijke taken. We hebben afgesproken elkaar te ondersteunen bij het bieden van de juiste zorg op de juiste plek en inhoudelijke vraagstukken met elkaar op te pakken.
Een mooie manier om naast kennis te delen, ook van elkaar te blijven leren!
Documentaire over syndroom van Korsakov toont leven van verpleeghuisbewoners Markenhof
De documentaire ‘Even vergeten’ toont het intense verhaal van een aantal bewoners met het syndroom van Korsakov die op Atlantlocatie Markenhof wonen. Judith van Schagen, Manager wonen zorg welzijn, was intensief betrokken bij de totstandkoming van de documentaire: ‘Je krijgt een mooie inkijk in het hoofd en gevoelsleven van de mensen met het syndroom van Korsakov.’
Ruim drie jaar geleden was het eerste contact tussen Atlant en regisseur Kim Smeekes. De bewoners en hun omgeving (familie, medebewoners, begeleiders en behandelaren) zijn langere tijd gevolgd. Je wordt als kijker echt meegenomen in de gedachten en gevoelens. Niet alleen van de mensen met Korsakov, maar ook van hun naasten en de zorgprofessionals. Wij hebben de film in concept gezien en waren echt geraakt. De documentaire laat de menselijke kant van Korsakov zien en geeft een beeld en de impact van het leven met het syndroom van Korsakov.
Vanuit Atlant, Doelgroep Expertisecentrum (DEC) Korsakov, hebben wij zeer intensief meegewerkt aan deze documentaire. We zijn ontzettend trots op het eindresultaat! William Bax, activiteitenbegeleider Markenhof, was nauw betrokken bij organisatie rondom de documentaire: ‘Wat ik heel mooi vind aan de documentaire is dat ze heel mooi laten zien wat Korsakov precies is. De bewoners worden heel waardig neergezet. Je ziet de mooie momenten die bewoners meemaken, maar ook de keerzijde: de alcoholproblematiek.’ Samen met collega Jolanda van den Brink, activiteitenbegeleider Markenhof, regelde William veel rondom de opnames, zodat de regisseur Kim Smeekes, haar werk goed kon uitvoeren. Ook Jolanda is erg blij met het eindresultaat: ‘De mensen worden zo neergezet zodat je alles ziet. Je ziet hun goede dagen, maar ook de slechte. Het hele aspect van Korsakov komt naar voren. Ook wordt de rol van de zorg heel duidelijk zichtbaar. Je ziet hun worsteling hoe ze soms dingen aan moeten pakken, in het beste belang van de bewoners.’
Je ziet de documentaire op donderdag 5 januari 2023 om 22.10 uur op NPO2.
Over het syndroom van Korsakov
Het syndroom van Korsakov ontstaat door een ernstig gebrek aan vitamine B1 (thiamine). Meestal is dat het gevolg van zelfverwaarlozing, slechte voeding en (in de meeste gevallen) in combinatie met een chronisch alcoholmisbruik. Overmatig alcoholgebruik in combinatie met slechte voedingsgewoonten kan leiden tot aantasting van bepaalde gedeelten van de hersenen, met als gevolg ernstige cognitieve stoornissen. De beschadiging van hersencellen bij het syndroom van Korsakov is onomkeerbaar.
Mensen met het syndroom van Korsakov in het verpleeghuis hebben zware regieproblematiek, in combinatie met ernstige fysieke en psychische problemen. Daarnaast ontbreekt het hen aan inzicht in de ziekte. Ze hebben 24/7 toezicht en begeleiding nodig om escalatie te voorkomen (naast de somatische zorg die zij behoeven). De meeste cliënten hebben geen of een zeer beperkt sociaal netwerk of een sterk verstoord sociaal netwerk. Vaak komt dat door hun verslavingsgedrag en uitputting bij de mensen in hun sociale netwerk.
Atlant doelgroep expertisecentrum Korsakov
Atlantlocatie Markenhof is een Doelgroep Expertisecentrum Korsakov (DEC). Dat betekent dat we samen met dertien andere zorgorganisaties en het Korsakov Kenniscentrum de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov in Nederland naar een nog hoger niveau brengen. Als DEC heeft Atlant onder andere een rol in het delen van kennis en expertise. Dat kan bijvoorbeeld door middel van deelname aan of het organiseren van bijvoorbeeld webinars of symposia, maar ook door consultatie en advies voor een individuele cliënt. Door de ‘last resort’-functie hebben we de taak om voor mensen met de meeste complexe zorgvraag de juiste plek te vinden. Daarnaast ontwikkelt een DEC nieuwe kennis en inzichten door middel van wetenschappelijk en praktijkgericht onderzoek. Deze kennis en inzichten delen we intern en extern, om het gebruik ervan in de praktijk te stimuleren. Onderzoek, kennis delen en zorg zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Atlant biedt zorg, welzijn, begeleiding, behandeling, scholing en consultatie voor mensen met het syndroom van Korsakov en hun behandelaren. Meer informatie: atlant.nl
Over Kim Smeekes
Regisseur Kim Smeekes heeft een passie voor het vertellen van verhalen op een eerlijke en oprechte manier. Het is voor haar belangrijk om personages echt te leren kennen en dit te vertalen naar het grote doek; dit is waarom ze filmmaker is geworden. Haar belangrijkste speerpunt bij het maken van films is voor haar de diepe band met haar personages, om daaruit resulterend een eerlijke en oprechte film te creëren die impact kan hebben. Voordat ze freelance regisseur werd, werkte Kim tien jaar voor BNNVARA aan verschillende programma’s en documentaires. Shows als Je Zal Het Maar Zijn, 3 op Reis en Trippers brachten haar de hele wereld over. De verhalen variëren van de War on Drugs in Mexico, de crackepidemie in Brazilië tot de bendeoorlogen in El Salvador. In 2019 maakte ze de documentaire Voor het donker wordt, een film over twee zussen (17 & 19 jaar oud) met het syndroom van Usher, waardoor ze langzaam doof en volledig blind worden. Deze film werd zeer positief ontvangen door de nationale en internationale pers. Onlangs werd ze genomineerd voor een prestigieuze Rose d’or prijs met de regie van de Klokhuis aflevering, Je lijf is van jou.
Terugkijken: webinar Ineke Gerridzen over mensen met het syndroom van Korsakov in een verpleeghuis
De zorg voor verpleeghuisbewoners met het syndroom van Korsakov is complex en intensief. Mede door bijkomende psychiatrische ziektebeelden, gedragsproblematiek en verminderde wilsbekwaamheid kan de omgang met deze bewoners ingewikkeld zijn, met handelingsverlegenheid als gevolg.
De langdurige zorg voor deze groep verpleeghuisbewoners is vooral gebaseerd op jarenlange ervaring, er is nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Daarom onderzocht Ineke Gerridzen, specialist ouderengeneeskunde en onderzoeker bij Atlant, hoe mensen met het syndroom van Korsakov verschillen van ‘normale’ verpleeghuisbewoners. Aan de hand van de resultaten kunnen verzorgenden beter toegerust worden.
Specialistische en passende zorg
Uit het onderzoek blijkt dat deze groep verpleeghuisbewoners andere kenmerken heeft: ze zijn jonger, vaker man en verblijven langer in het verpleeghuis. Verder blijkt dat psychofarmaca erg vaak worden voorgeschreven en dat het zelfinzicht voor praktische vaardigheden is verminderd. Daarnaast geven verzorgenden aan verschillende opvattingen te hebben over wat ‘goede zorg’ voor deze bewoners inhoudt: op verschillende manieren bewerkstelligen zij ‘zorgontvankelijkheid’. De onderzoeksresultaten geven aan dat de groep verpleeghuisbewoners met het syndroom van Korsakov specialistische en passende zorg nodig heeft.
Webinar
In dit webinar bespreekt Ineke de resultaten en praktische implicaties van haar onderzoek, dat ze in 2020 afrondde met een promotie aan de VU.
Atlant en het Rode Kruis bundelen de krachten, vrijwilligers aan de slag in de zorg
Atlant en het Rode Kruis bundelen de krachten, vrijwilligers aan de slag in de zorg
Het Rode Kruis gaat samen met zorgorganisatie Atlant vrijwilligers opleiden die in crisissituaties kunnen bijspringen in de zorg. De vrijwilligers krijgen een korte opleiding op het gebied van zorgondersteuning en gaan ter voorbereiding bij Atlant aan de slag. Zo maken zij kennis met de zorgpraktijk en leren ze hoe ze in noodsituaties bij kunnen dragen. Bestuurder van Atlant Peter Bosselaar en regiomanager van het Rode Kruis Martijn van den Heuvel ondertekenden hiervoor een samenwerkingsovereenkomst.
Tijdens de afgelopen coronaperiode hebben zorgorganisaties als Atlant ervaren dat in tijden van crisis alle hulp nodig is. Het Rode Kruis ondersteunde de zorg toen op diverse fronten en was actief binnen verschillende Gelderse zorginstellingen. Zo boden vrijwilligers een luisterend oor aan bewoners en hielpen zij met het bereiden van maaltijden. Ook op andere plekken was het Rode Kruis actief. Vrijwilligers verzorgden begeleid vervoer naar huisartsen of vaccinatiestraten en ondersteunden de GGD bij het testen en vaccineren.
Samenwerking
De afgelopen periode hebben het Rode Kruis en Atlant gesproken over de wijze waarop het Rode Kruis in de toekomst nog beter kan helpen in tijden van nood. Daar komt het werven en samen opleiden van vrijwilligers zorgondersteuning uit voort. Het gaat om zorg op het gebied van zogenoemde algemene dagelijkse levensverrichtingen. Denk hierbij aan het wassen en aankleden van mensen en ondersteuning bij het in en uit bed gaan. Aan deze zorg bestond in de afgelopen coronaperiode een groot tekort.
Werving en inzet vrijwilligers
De komende tijd werft het Rode Kruis vrijwillige zorgondersteuners in de brede omgeving van Apeldoorn. De noodhulporganisatie biedt deze vrijwilligers een korte opleiding in de zorg. Daarbij neemt Atlant het praktijkgedeelte voor haar rekening. Eenmaal opgeleid zullen de vrijwilligers 32 uur per jaar worden ingezet in reguliere diensten binnen Atlant, om de geleerde vaardigheden op peil te houden. Wanneer een zorginstelling in de regio in de problemen dreigt te komen, bijvoorbeeld tijdens een virusuitbraak of hittegolf, worden de vrijwilligers opgeroepen om bij te springen.
Meer weten?
Meer weten over de samenwerking? Neem contact op met Judith Ahlers-Bobbink, coördinator en opleidingsfunctionaris bij Atlant: 06 – 12 21 42 35. Meer weten over vrijwilliger worden bij het Rode Kruis of over hoe het Rode Kruis kan helpen? Neem contact op met Jacob-Jan Jansen, coördinator hulpverlening bij het Rode Kruis: 06 – 38 21 74 88.
Eerste symposium gerontopsychiatrie startschot voor lerend netwerk
Atlant organiseerde op dinsdag 11 oktober 2022, samen met de Vereniging voor Gerontopsychiatrie (VvGP), voor het eerst het symposium Gerontopsychiatrie (GP). Tijdens dit symposium, ‘Complexe Gerontopsychiatrie in het verpleeghuis’, werden de nieuwste inzichten en ervaringen gedeeld door zorgprofessionals van Atlant.
In een plenaire sessie leerden ruim 100 deelnemers hoe Leon Botter, GZ-psycholoog bij Atlant en buitenpromovendus UMCG, hoe schematherapie in de praktijk wordt ingezet. Aan de hand van een recente casus werd duidelijk hoe deze vorm van therapie mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag kan helpen.
Lees hier meer over het onderzoek van Leon.
‘Wat betekent het om een lerend netwerk te zijn?’
‘Hoe ziet een lerend netwerk er in de praktijk uit?’ Die vraag werd beantwoord door Xandra van Praag, directeur Vereniging voor Gerontopsychiatrie (VvGP). Vervolgens gingen alle doelgroep expertisecentra (DEC) en regionale expertisecentra (REC) met elkaar in gesprek over de thema’s die belangrijk zijn om aan te pakken.
Ook werd er vooruit gekeken; hoe gaan we met zijn allen de kennisinfrastructuur vormgeven? Daarover gingen Xandra van Praag en Ester Willemse, directeur Expertisecentra Atlant, met elkaar in gesprek, onder leiding van transitiecoach Tonny de Groot.
‘Hier doen we het voor’
De bewoners van Atlant hadden een belangrijke rol tijdens het symposium. Want; voor hen doen we het uiteindelijk met zijn allen. Zo konden de deelnemers genieten van een optreden van bewonersband ‘The Marken Stones’. En diverse bewoners liepen met de deelnemers mee naar de verschillende workshopruimtes. Tijdens uiteenlopende workshops:
- werd dieper ingegaan op schematherapie en konden deelnemers dit zelf ervaren;
- werden de belangrijkste resultaten en lessen van het innovatie- en samenwerkingsproject tussen NZa, Zorgkantoor Zilveren Kruis, Trimbos Instituut en Atlant gedeeld (meer info);
- ervaarden de deelnemers hoe moreel beraad werkt;
- werden de resultaten van het 3-jarig onderzoek naar het inzetten van een therapeutisch woon-leefklimaat op de pilotafdeling gedeeld;
- ervaarden de deelnemers wat vaktherapie kan betekenen voor mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag;
- leerden deelnemers te kijken naar wat mensen wel kunnen, hoop te geven en perspectief te bieden;
- en werd duidelijk hoe ze bij Hilverzorg signaleringsplannen inzetten op de afdeling.
Tijdens de pauzes en netwerkborrel konden de deelnemers op de informatiemarkt meer leren over verschillende onderzoeken en projecten van Atlant. De reacties van de deelnemers waren vol lof: ‘Wat een fantastische dag is hier neergezet. Een sterk inhoudelijk programma.’ ‘Ik heb nog nooit zoveel mensen uit het netwerk bij elkaar gezien. Hopelijk is dit symposium een mooi startpunt om doorlopend met elkaar kennis te blijven te delen, om de zorg voor de mensen samen nóg beter te maken’.
Ruimte voor ontwikkeling
‘Wij geven ruimte’. Dat is de visie van Atlant. Aan bewoners. Maar ook aan medewerkers. Collega Kimberly Mateman, HBO-verpleegkundige bij Atlant, is daar een prachtig voorbeeld van. Zij verzorgt regelmatig webinars of lezingen. Ook tijdens dit symposium gaf zij, samen met Milan van der Kuil van het Trimbos Instituut, een workshop tijdens het symposium. Maar daarnaast was zij, samen met Ester Willemse, voor het eerst dagvoorzitter van een symposium. Én het was haar eerste evenement waar zij projectleider van was. Een enorme prestatie! Wij zijn dan ook enorm trots op onze medewerkers. Die uit hun comfortzone durven te stappen. En elke dag met zoveel passie en drive klaarstaan om het leven van de bewoners van Atlant nog beter te maken.
Blog #Basweerindezorg: Pim Pam Pet
Bas werkt sinds kort weer in de zorg. Ooit was hij fysiotherapeut bij – toen nog – Atlant Zorggroep. Nu is hij medewerker Welzijn & Activiteiten op verschillende locaties van Atlant. In de blogreeks #basweerindezorg schrijft hij over zijn ervaringen.
Pim Pam Pet
Ik loop over de parkeerplaats richting Heemhof. De glazen deuren schuiven open. Vijf seconden later sta ik bij de receptie. Ik voel kriebels in mijn buik. Een teken dat ik gespannen ben. De receptionist is nog in gesprek met een collega. Ik doe een stap naar achteren en kijk om mij heen.
Voor mijn gevoel is er niks veranderd. Vijftien jaar geleden liep ik hier voor het laatst rond als fysiotherapeut. Nu is het mijn eerste werkdag als medewerker…. op afdeling Aster. Het gesprek voor mij aan de receptie is afgelopen. Ik doe een stap naar voren.
Ik kijk hem aan. Zonder het uit te spreken is er een blik van herkenning. Ik weet het zeker. Vijftien jaar geleden zat hij ook regelmatig achter de receptie van deze locatie. Ik noem mijn naam en vertel dat ik vandaag voor het eerst kom werken in een huiskamerdienst op Aster.
“Welkom en leuk dat je er bent.”
“Dank je. Moet ik mij ergens melden?
“Nee hoor. Loop maar gewoon naar boven en de afdeling op. Ze weten dat je komt.”
Ik loop de trap op. De kriebels zijn nog niet verdwenen. Even later sta ik voor de deur van Aster en druk op de knop aan de muur. De deur gaat open en ik kijk recht tegen een kast met boeken aan. Het moet zo zijn. Zet mij namelijk voor een boekenkast en ik word kalm. Toch voel ik het nog borrelen in mijn buik. Ik kijk rond en spreek een nieuwe collega op de gang aan. Ik vertel, weer, wie ik ben en vraag waar ik mij kan melden.
“Bas, leuk dat je er bent. Je werkt vandaag samen met Marieke op één van onze huiskamers. Ik breng je wel even naar haar toe.”
Dan gaat het snel. Marieke heet mij welkom op de huiskamer en stelt mij voor aan de bewoners. Al snel klets ik honderduit, schenk koffie in en leg ik een arm om de gespannen schouder van Nelly. Ze keek mij namelijk met grote ogen aan en vroeg of ik haar man kon bellen. Ze was bang dat hij niet wist waar ze was. Marieke springt bij en vertelt Nelly dat haar man weet dat ze hier is. Ik voel haar schouders zakken.
Ik ga aan de tafel bij Nelly en mevrouw de Vries zitten. Over mijn schouder kijk ik naar de kast tegen de muur. Ik zie puzzels, boeken en spelletjes liggen. Ik besluit de gok te wagen en kijk de twee dames aan mijn tafel aan.
“Hebben jullie zin in een potje Pim Pam Pet?”
Even blijft het stil. Dan knikken ze allebei.
Ik pak het spel uit de kast. Even later bekijk ik het eerste kaartje en zet de draaischijf in beweging.
“Een plaatsnaam met de letter G, roep ik.”
Voor ik het weet klinken van alle kanten antwoorden:
“Gouda, Genemuiden, Gent en Geleen.”
Niet alleen Nelly en mevrouw de Vries aan tafel doen blijkbaar mee, maar ook aan de tafel achter mij hebben twee bewoners mijn vraag gehoord.
Met een grote glimlach pak ik het volgende kaartje. De kriebels in mijn buik zijn volledig verdwenen.