Noorderbreedte en Atlant bieden beide als expertisecentrum (in wording) al jarenlang zorg aan mensen met de ziekte van Huntington, het syndroom van Korsakov en mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag. Eind 2022 hebben we de jarenlange samenwerking tussen Atlant en Noorderbreedte geformaliseerd. Binnen de drie doelgroepnetwerken verhogen we de kwaliteit van zorg voor deze mensen door de kennisinfrastructuur te versterken en verbreden. Het uitdragen van kennis en expertise en het ontwikkelen van nieuwe kennis door middel van onderzoek zijn daarbij belangrijke taken. We hebben afgesproken elkaar te ondersteunen bij het bieden van de juiste zorg op de juiste plek en inhoudelijke vraagstukken met elkaar op te pakken. Een mooie manier om naast kennis te delen, ook van elkaar te blijven leren!
De documentaire ‘Even vergeten’ toont het intense verhaal van een aantal bewoners met het syndroom van Korsakov die op Atlantlocatie Markenhof wonen. Judith van Schagen, Manager wonen zorg welzijn, was intensief betrokken bij de totstandkoming van de documentaire: ‘Je krijgt een mooie inkijk in het hoofd en gevoelsleven van de mensen met het syndroom van Korsakov.’
Ruim drie jaar geleden was het eerste contact tussen Atlant en regisseur Kim Smeekes. De bewoners en hun omgeving (familie, medebewoners, begeleiders en behandelaren) zijn langere tijd gevolgd. Je wordt als kijker echt meegenomen in de gedachten en gevoelens. Niet alleen van de mensen met Korsakov, maar ook van hun naasten en de zorgprofessionals. Wij hebben de film in concept gezien en waren echt geraakt. De documentaire laat de menselijke kant van Korsakov zien en geeft een beeld en de impact van het leven met het syndroom van Korsakov.
Vanuit Atlant, Doelgroep Expertisecentrum (DEC) Korsakov, hebben wij zeer intensief meegewerkt aan deze documentaire. We zijn ontzettend trots op het eindresultaat! William Bax, activiteitenbegeleider Markenhof, was nauw betrokken bij organisatie rondom de documentaire: ‘Wat ik heel mooi vind aan de documentaire is dat ze heel mooi laten zien wat Korsakov precies is. De bewoners worden heel waardig neergezet. Je ziet de mooie momenten die bewoners meemaken, maar ook de keerzijde: de alcoholproblematiek.’ Samen met collega Jolanda van den Brink, activiteitenbegeleider Markenhof, regelde William veel rondom de opnames, zodat de regisseur Kim Smeekes, haar werk goed kon uitvoeren. Ook Jolanda is erg blij met het eindresultaat: ‘De mensen worden zo neergezet zodat je alles ziet. Je ziet hun goede dagen, maar ook de slechte. Het hele aspect van Korsakov komt naar voren. Ook wordt de rol van de zorg heel duidelijk zichtbaar. Je ziet hun worsteling hoe ze soms dingen aan moeten pakken, in het beste belang van de bewoners.’
Je ziet de documentaire op donderdag 5 januari 2023 om 22.10 uur op NPO2.
Collega’s Judith van Schagen, WIlliam Bax en Jolanda van den Brink vertellen waarom de documentaire de moeite waard is om te kijken.
Over het syndroom van Korsakov
Het syndroom van Korsakov ontstaat door een ernstig gebrek aan vitamine B1 (thiamine). Meestal is dat het gevolg van zelfverwaarlozing, slechte voeding en (in de meeste gevallen) in combinatie met een chronisch alcoholmisbruik. Overmatig alcoholgebruik in combinatie met slechte voedingsgewoonten kan leiden tot aantasting van bepaalde gedeelten van de hersenen, met als gevolg ernstige cognitieve stoornissen. De beschadiging van hersencellen bij het syndroom van Korsakov is onomkeerbaar.
Mensen met het syndroom van Korsakov in het verpleeghuis hebben zware regieproblematiek, in combinatie met ernstige fysieke en psychische problemen. Daarnaast ontbreekt het hen aan inzicht in de ziekte. Ze hebben 24/7 toezicht en begeleiding nodig om escalatie te voorkomen (naast de somatische zorg die zij behoeven). De meeste cliënten hebben geen of een zeer beperkt sociaal netwerk of een sterk verstoord sociaal netwerk. Vaak komt dat door hun verslavingsgedrag en uitputting bij de mensen in hun sociale netwerk.
Atlant doelgroep expertisecentrum Korsakov
Atlantlocatie Markenhof is een Doelgroep Expertisecentrum Korsakov (DEC). Dat betekent dat we samen met dertien andere zorgorganisaties en het Korsakov Kenniscentrum de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov in Nederland naar een nog hoger niveau brengen. Als DEC heeft Atlant onder andere een rol in het delen van kennis en expertise. Dat kan bijvoorbeeld door middel van deelname aan of het organiseren van bijvoorbeeld webinars of symposia, maar ook door consultatie en advies voor een individuele cliënt. Door de ‘last resort’-functie hebben we de taak om voor mensen met de meeste complexe zorgvraag de juiste plek te vinden. Daarnaast ontwikkelt een DEC nieuwe kennis en inzichten door middel van wetenschappelijk en praktijkgericht onderzoek. Deze kennis en inzichten delen we intern en extern, om het gebruik ervan in de praktijk te stimuleren. Onderzoek, kennis delen en zorg zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden.
Atlant biedt zorg, welzijn, begeleiding, behandeling, scholing en consultatie voor mensen met het syndroom van Korsakov en hun behandelaren. Meer informatie: atlant.nl
Over Kim Smeekes
Regisseur Kim Smeekes heeft een passie voor het vertellen van verhalen op een eerlijke en oprechte manier. Het is voor haar belangrijk om personages echt te leren kennen en dit te vertalen naar het grote doek; dit is waarom ze filmmaker is geworden. Haar belangrijkste speerpunt bij het maken van films is voor haar de diepe band met haar personages, om daaruit resulterend een eerlijke en oprechte film te creëren die impact kan hebben. Voordat ze freelance regisseur werd, werkte Kim tien jaar voor BNNVARA aan verschillende programma’s en documentaires. Shows als Je Zal Het Maar Zijn, 3 op Reis en Trippers brachten haar de hele wereld over. De verhalen variëren van de War on Drugs in Mexico, de crackepidemie in Brazilië tot de bendeoorlogen in El Salvador. In 2019 maakte ze de documentaire Voor het donker wordt, een film over twee zussen (17 & 19 jaar oud) met het syndroom van Usher, waardoor ze langzaam doof en volledig blind worden. Deze film werd zeer positief ontvangen door de nationale en internationale pers. Onlangs werd ze genomineerd voor een prestigieuze Rose d’or prijs met de regie van de Klokhuis aflevering, Je lijf is van jou.
De zorg voor verpleeghuisbewoners met het syndroom van Korsakov is complex en intensief. Mede door bijkomende psychiatrische ziektebeelden, gedragsproblematiek en verminderde wilsbekwaamheid kan de omgang met deze bewoners ingewikkeld zijn, met handelingsverlegenheid als gevolg.
De langdurige zorg voor deze groep verpleeghuisbewoners is vooral gebaseerd op jarenlange ervaring, er is nog weinig wetenschappelijk onderzoek naar gedaan. Daarom onderzocht Ineke Gerridzen, specialist ouderengeneeskunde en onderzoeker bij Atlant, hoe mensen met het syndroom van Korsakov verschillen van ‘normale’ verpleeghuisbewoners. Aan de hand van de resultaten kunnen verzorgenden beter toegerust worden.
Specialistische en passende zorg
Uit het onderzoek blijkt dat deze groep verpleeghuisbewoners andere kenmerken heeft: ze zijn jonger, vaker man en verblijven langer in het verpleeghuis. Verder blijkt dat psychofarmaca erg vaak worden voorgeschreven en dat het zelfinzicht voor praktische vaardigheden is verminderd. Daarnaast geven verzorgenden aan verschillende opvattingen te hebben over wat ‘goede zorg’ voor deze bewoners inhoudt: op verschillende manieren bewerkstelligen zij ‘zorgontvankelijkheid’. De onderzoeksresultaten geven aan dat de groep verpleeghuisbewoners met het syndroom van Korsakov specialistische en passende zorg nodig heeft.
Webinar
In dit webinar bespreekt Ineke de resultaten en praktische implicaties van haar onderzoek, dat ze in 2020 afrondde met een promotie aan de VU.
Na de succesvolle tocht van vorig jaar, was het 15 oktober eindelijk weer tijd voor de oldtimertocht. In totaal hadden 19 oldtimers zich voor deze dag aangemeld, om de bewoners weer een fantastische dag te bezorgen.
De ochtend zijn we gestart op de Sprengenhof, waar de chauffeurs en bewoners eerst konden genieten van een bakje koffie. Hierna konden de bewoners zich klaarmaken om mee te gaan met de auto’s. De toer vertrok vervolgens richting de Loohof en de Berkenhove om ook daar de bewoners op te halen.
Hoewel het instappen soms een grote uitdaging was, woog het niet op tegen de grote glimlach op het gezicht van de bewoners, wanneer ze eenmaal in die prachtige oude auto zaten. Ook de herinneringen die naar boven kwamen bij het zien van Apeldoorn in de herfst waren goud waard.
De route ging vanaf Berkenhove over de Soerenseweg naar Hoog Soeren om vervolgens via de heide bij Assel en Hoog Buurlo terug naar Apeldoorn te rijden.
De chauffeurs ontvingen een heerlijk lunchpakket met snack naar keuze in het restaurant van Markenhof. Voor de middagroute moesten we even schakelen. Helaas konden de Heemhof en de Berghorst vanwege noro en corona niet deelnemen en zijn we met de stoet doorgereden naar de Markenhof in Beekbergen, waar we de bewoners konden verrassen met de oude auto’s die we deze dag tot onze beschikking hadden.
Met deze bewoners zijn we richting Hoenderloo vertrokken, waar we in de bossen konden genieten van de mooie herfstkleuren. Door de Stichting vrienden van Atlant was er een oude VAD bus geregeld. Het was erg gezellig in de bus, waar er samen voluit werd meegezongen met het nummer: ‘met de vlam in de pijp’.
De hele dag waren bewoners zo aan het genieten dat de rit voor sommigen zelfs als te kort werd ervaren. Ook de chauffeurs gaven aan dat het een zeer geslaagde dag was!
Bas werkt sinds kort weer in de zorg. Ooit was hij fysiotherapeut bij – toen nog – Atlant Zorggroep. Nu is hij medewerker Welzijn & Activiteiten op verschillende locaties van Atlant. In de blogreeks #basweerindezorg schrijft hij over zijn ervaringen.
Blog #basweerindezorg: Splitsen
Ik ruim de vaatwasser in met Els. Dit is mijn eerste werkdag op deze huiskamer en Els woont hier. Ze helpt mij op weg, vertelt waar alles ligt en legt mij uit hoe de vaatwasser werkt. Els en zeven medebewoners hebben net ontbeten en iedereen zoekt zijn eigen weg. Sommigen gaan naar hun eigen kamer. Ria pakt haar rollator en vertelt mij dat ze een stukje gaat lopen. Twee dames blijven aan tafel zitten. Els drukt de startknop in en ik hoor dat de vaatwasser begint.
“Zullen we een potje rummikub doen”, vraag ik aan de dames aan tafel.
Ze knikken. Ik vraag aan Els of ze ook mee doet. Ook zij knikt.
Ik pak de doos uit de kast. Vijf minuten later staren vier paar ogen naar de stenen met stippen op tafel. Achter mij hoor ik Ria. Ze heeft haar wandeling erop zitten en loopt naar de tafel in de hoek. Ik vraag of ze mee doet. Geen reactie. Ik kijk haar nog een keer aan en zie dat haar mondhoeken omlaag staan.
Gedisciplineerd wachten de dames aan tafel op hun beurt en leggen de steentjes op tafel. Ik begin te schuiven op mijn stoel. Een teken dat ik onrustig ben. Ik kijk weer achter mij. Ria heeft haar rollator in de hoek gezet en is alleen aan de andere tafel gaan zitten. Haar handen heeft ze in elkaar gevouwen en haar mondhoeken staan nog steeds omlaag.
Ik word onrustiger. Ik kijk de dames aan tafel aan en vertel dat ik even naar Ria ga. Ze kijken mij aan, maar zeggen niks. Ik sta op en loop naar de andere tafel.
“Ria, hoe gaat het?”
“Niet goed. Ik ben bestolen van mijn sieraden en iedereen roddelt over mij.”
Ze kijkt mij aan. Ik zie wanhoop in haar ogen. Ik heb even tijd nodig om te bedenken wat ik tegen Ria zeg, tegelijkertijd voel ik weer onrust in mij. Ik kijk nu naar de drie dames, met wie ik rummikub aan het spelen was. Ik heb het gevoel dat ik hen in de steek laat.
Gedachten schieten door mijn hoofd. ‘Kon ik mij af en toe maar in tweeën splitsen. Dit is zo’n moment dat ik dat zou willen. Nu moet ik kiezen. Blijf ik bij Ria zitten of maak ik toch mijn spel Rummikub af.’
Ria praat door. Ik besluit bij haar te blijven, pak haar hand en luister naar haar verhaal. Een minuut later kijk ik toch nog even naar de andere tafel.
De drie dames hebben niet op mij gewacht. Ze spelen het potje rummikub verder en hebben geen aandacht meer voor mij. Ik adem opgelucht uit, draai mij naar Ria en geef haar alle aandacht. Dat in tweeën splitsen doen we wel een volgende keer.
Atlant en het Rode Kruis bundelen de krachten, vrijwilligers aan de slag in de zorg
Het Rode Kruis gaat samen met zorgorganisatie Atlant vrijwilligers opleiden die in crisissituaties kunnen bijspringen in de zorg. De vrijwilligers krijgen een korte opleiding op het gebied van zorgondersteuning en gaan ter voorbereiding bij Atlant aan de slag. Zo maken zij kennis met de zorgpraktijk en leren ze hoe ze in noodsituaties bij kunnen dragen. Bestuurder van Atlant Peter Bosselaar en regiomanager van het Rode Kruis Martijn van den Heuvel ondertekenden hiervoor een samenwerkingsovereenkomst.
Tijdens de afgelopen coronaperiode hebben zorgorganisaties als Atlant ervaren dat in tijden van crisis alle hulp nodig is. Het Rode Kruis ondersteunde de zorg toen op diverse fronten en was actief binnen verschillende Gelderse zorginstellingen. Zo boden vrijwilligers een luisterend oor aan bewoners en hielpen zij met het bereiden van maaltijden. Ook op andere plekken was het Rode Kruis actief. Vrijwilligers verzorgden begeleid vervoer naar huisartsen of vaccinatiestraten en ondersteunden de GGD bij het testen en vaccineren.
Samenwerking
De afgelopen periode hebben het Rode Kruis en Atlant gesproken over de wijze waarop het Rode Kruis in de toekomst nog beter kan helpen in tijden van nood. Daar komt het werven en samen opleiden van vrijwilligers zorgondersteuning uit voort. Het gaat om zorg op het gebied van zogenoemde algemene dagelijkse levensverrichtingen. Denk hierbij aan het wassen en aankleden van mensen en ondersteuning bij het in en uit bed gaan. Aan deze zorg bestond in de afgelopen coronaperiode een groot tekort.
Werving en inzet vrijwilligers
De komende tijd werft het Rode Kruis vrijwillige zorgondersteuners in de brede omgeving van Apeldoorn. De noodhulporganisatie biedt deze vrijwilligers een korte opleiding in de zorg. Daarbij neemt Atlant het praktijkgedeelte voor haar rekening. Eenmaal opgeleid zullen de vrijwilligers 32 uur per jaar worden ingezet in reguliere diensten binnen Atlant, om de geleerde vaardigheden op peil te houden. Wanneer een zorginstelling in de regio in de problemen dreigt te komen, bijvoorbeeld tijdens een virusuitbraak of hittegolf, worden de vrijwilligers opgeroepen om bij te springen.
Meer weten?
Meer weten over de samenwerking? Neem contact op met Judith Ahlers-Bobbink, coördinator en opleidingsfunctionaris bij Atlant: 06 – 12 21 42 35. Meer weten over vrijwilliger worden bij het Rode Kruis of over hoe het Rode Kruis kan helpen? Neem contact op met Jacob-Jan Jansen, coördinator hulpverlening bij het Rode Kruis: 06 – 38 21 74 88.
Atlant organiseerde op dinsdag 11 oktober 2022, samen met de Vereniging voor Gerontopsychiatrie (VvGP), voor het eerst het symposium Gerontopsychiatrie (GP). Tijdens dit symposium, ‘Complexe Gerontopsychiatrie in het verpleeghuis’, werden de nieuwste inzichten en ervaringen gedeeld door zorgprofessionals van Atlant.
In een plenaire sessie leerden ruim 100 deelnemers hoe Leon Botter, GZ-psycholoog bij Atlant en buitenpromovendus UMCG, hoe schematherapie in de praktijk wordt ingezet. Aan de hand van een recente casus werd duidelijk hoe deze vorm van therapie mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag kan helpen.
‘Hoe ziet een lerend netwerk er in de praktijk uit?’ Die vraag werd beantwoord door Xandra van Praag, directeur Vereniging voor Gerontopsychiatrie (VvGP). Vervolgens gingen alle doelgroep expertisecentra (DEC) en regionale expertisecentra (REC) met elkaar in gesprek over de thema’s die belangrijk zijn om aan te pakken.
Ook werd er vooruit gekeken; hoe gaan we met zijn allen de kennisinfrastructuur vormgeven? Daarover gingen Xandra van Praag en Ester Willemse, directeur Expertisecentra Atlant, met elkaar in gesprek, onder leiding van transitiecoach Tonny de Groot.
‘Hier doen we het voor’
De bewoners van Atlant hadden een belangrijke rol tijdens het symposium. Want; voor hen doen we het uiteindelijk met zijn allen. Zo konden de deelnemers genieten van een optreden van bewonersband ‘The Marken Stones’. En diverse bewoners liepen met de deelnemers mee naar de verschillende workshopruimtes. Tijdens uiteenlopende workshops:
werd dieper ingegaan op schematherapie en konden deelnemers dit zelf ervaren;
werden de belangrijkste resultaten en lessen van het innovatie- en samenwerkingsproject tussen NZa, Zorgkantoor Zilveren Kruis, Trimbos Instituut en Atlant gedeeld (meer info);
ervaarden de deelnemers hoe moreel beraad werkt;
werden de resultaten van het 3-jarig onderzoek naar het inzetten van een therapeutisch woon-leefklimaat op de pilotafdeling gedeeld;
ervaarden de deelnemers wat vaktherapie kan betekenen voor mensen met een gerontopsychiatrische zorgvraag;
leerden deelnemers te kijken naar wat mensen wel kunnen, hoop te geven en perspectief te bieden;
en werd duidelijk hoe ze bij Hilverzorg signaleringsplannen inzetten op de afdeling.
Tijdens de pauzes en netwerkborrel konden de deelnemers op de informatiemarkt meer leren over verschillende onderzoeken en projecten van Atlant. De reacties van de deelnemers waren vol lof: ‘Wat een fantastische dag is hier neergezet. Een sterk inhoudelijk programma.’ ‘Ik heb nog nooit zoveel mensen uit het netwerk bij elkaar gezien. Hopelijk is dit symposium een mooi startpunt om doorlopend met elkaar kennis te blijven te delen, om de zorg voor de mensen samen nóg beter te maken’.
Ruimte voor ontwikkeling
‘Wij geven ruimte’. Dat is de visie van Atlant. Aan bewoners. Maar ook aan medewerkers. Collega Kimberly Mateman, HBO-verpleegkundige bij Atlant, is daar een prachtig voorbeeld van. Zij verzorgt regelmatig webinars of lezingen. Ook tijdens dit symposium gaf zij, samen met Milan van der Kuil van het Trimbos Instituut, een workshop tijdens het symposium. Maar daarnaast was zij, samen met Ester Willemse, voor het eerst dagvoorzitter van een symposium. Én het was haar eerste evenement waar zij projectleider van was. Een enorme prestatie! Wij zijn dan ook enorm trots op onze medewerkers. Die uit hun comfortzone durven te stappen. En elke dag met zoveel passie en drive klaarstaan om het leven van de bewoners van Atlant nog beter te maken.
Bas werkt sinds kort weer in de zorg. Ooit was hij fysiotherapeut bij – toen nog – Atlant Zorggroep. Nu is hij medewerker Welzijn & Activiteiten op verschillende locaties van Atlant. In de blogreeks #basweerindezorg schrijft hij over zijn ervaringen.
Pim Pam Pet
Ik loop over de parkeerplaats richting Heemhof. De glazen deuren schuiven open. Vijf seconden later sta ik bij de receptie. Ik voel kriebels in mijn buik. Een teken dat ik gespannen ben. De receptionist is nog in gesprek met een collega. Ik doe een stap naar achteren en kijk om mij heen.
Voor mijn gevoel is er niks veranderd. Vijftien jaar geleden liep ik hier voor het laatst rond als fysiotherapeut. Nu is het mijn eerste werkdag als medewerker…. op afdeling Aster. Het gesprek voor mij aan de receptie is afgelopen. Ik doe een stap naar voren.
Ik kijk hem aan. Zonder het uit te spreken is er een blik van herkenning. Ik weet het zeker. Vijftien jaar geleden zat hij ook regelmatig achter de receptie van deze locatie. Ik noem mijn naam en vertel dat ik vandaag voor het eerst kom werken in een huiskamerdienst op Aster.
“Welkom en leuk dat je er bent.”
“Dank je. Moet ik mij ergens melden?
“Nee hoor. Loop maar gewoon naar boven en de afdeling op. Ze weten dat je komt.”
Ik loop de trap op. De kriebels zijn nog niet verdwenen. Even later sta ik voor de deur van Aster en druk op de knop aan de muur. De deur gaat open en ik kijk recht tegen een kast met boeken aan. Het moet zo zijn. Zet mij namelijk voor een boekenkast en ik word kalm. Toch voel ik het nog borrelen in mijn buik. Ik kijk rond en spreek een nieuwe collega op de gang aan. Ik vertel, weer, wie ik ben en vraag waar ik mij kan melden.
“Bas, leuk dat je er bent. Je werkt vandaag samen met Marieke op één van onze huiskamers. Ik breng je wel even naar haar toe.”
Dan gaat het snel. Marieke heet mij welkom op de huiskamer en stelt mij voor aan de bewoners. Al snel klets ik honderduit, schenk koffie in en leg ik een arm om de gespannen schouder van Nelly. Ze keek mij namelijk met grote ogen aan en vroeg of ik haar man kon bellen. Ze was bang dat hij niet wist waar ze was. Marieke springt bij en vertelt Nelly dat haar man weet dat ze hier is. Ik voel haar schouders zakken.
Ik ga aan de tafel bij Nelly en mevrouw de Vries zitten. Over mijn schouder kijk ik naar de kast tegen de muur. Ik zie puzzels, boeken en spelletjes liggen. Ik besluit de gok te wagen en kijk de twee dames aan mijn tafel aan.
“Hebben jullie zin in een potje Pim Pam Pet?” Even blijft het stil. Dan knikken ze allebei.
Ik pak het spel uit de kast. Even later bekijk ik het eerste kaartje en zet de draaischijf in beweging.
“Een plaatsnaam met de letter G, roep ik.”
Voor ik het weet klinken van alle kanten antwoorden:
“Gouda, Genemuiden, Gent en Geleen.”
Niet alleen Nelly en mevrouw de Vries aan tafel doen blijkbaar mee, maar ook aan de tafel achter mij hebben twee bewoners mijn vraag gehoord.
Met een grote glimlach pak ik het volgende kaartje. De kriebels in mijn buik zijn volledig verdwenen.
Wilt u meer informatie over de ziekte van Huntington en/of contact met andere familieleden en naasten? Kom dan naar een avond van het Huntingtoncafé. Donderdag 3 november organiseert Atlant weer een Huntingtoncafé waarvoor u van harte wordt uitgenodigd.
Datum: donderdag 3 november 2022
Locatie: Verpleeghuis Heemhof, Beatrijsgaarde 5 in Apeldoorn
Aanvang: 19.30 uur (inloop vanaf 19.00 uur | einde +/- 21.30 uur)
Thema: update wetenschappelijk onderzoek
Spreker: Professor Eric Reits, wetenschapper in het AMC en tevens vrijwilliger van Campagneteam Huntington
Aanmelden: via huntingtoncafe@atlant.nl
Mensen met de ziekte van Huntington en familieleden, vrienden of mantelzorgers zijn van harte welkom tijdens het ‘Huntingtoncafé’. Een bijeenkomst waarbij iedere avond een ander thema die met de ziekte te maken heeft, centraal staat. De avond staat in het teken van praten over de ziekte, ervaringen uitwisselen en emoties delen. ‘Bespreekbaar maken geeft herkenbaarheid’.
Hoera! Atlant officieel erkend als Doelgroep Expertisecentrum Korsakov (DEC)
Deze week is Atlant officieel erkend als Doelgroep Expertisecentrum Korsakov (DEC). Daar zijn we trots op! Het betekent dat we samen met dertien andere zorgorganisaties en het Korsakov Kenniscentrum de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov in Nederland naar een nog hoger niveau gaan brengen .
Het syndroom van Korsakov is aangewezen als één van de tien ‘laag volume hoog complex’ doelgroepen in de langdurige zorg. Dit zijn kleine, specifieke groepen cliënten met een complexe zorgvraag. Om de kwaliteit van zorg en welzijn voor deze mensen goed te houden, is er een verbetering van de kennisinfrastructuur nodig. Daarom wordt per doelgroep een doelgroepnetwerk ontwikkeld. Binnen dit netwerk zijn naast een kenniscentrum, Doelgroep Expertisecentra (DEC’s) en de Regionale Expertisecentra (REC’s) actief.
Kennis en expertise delen
Als DEC heeft Atlant onder andere een rol in het delen van kennis en expertise. Bijvoorbeeld door middel van deelname aan of organisatie van webinars of symposia, maar ook door consultatie en advies voor een individuele cliënt. Door de ‘last resort’-functie hebben we de taak om voor mensen met de meeste complexe zorgvraag de juiste plek te vinden. Daarnaast ontwikkelen we als DEC nieuwe kennis en inzichten door middel van wetenschappelijk en praktijkgericht onderzoek. Dit delen we intern en extern, om zo verbeterslagen te maken. Onderzoek, kennis delen en zorg zijn zo onlosmakelijk met elkaar verbonden. Atlant vervult dus zowel de regionale functie (REC) als bijkomende landelijke functie (DEC).
Ruimte voor expertise
Atlant had al veel kennis en kunde in huis op het gebied van het syndroom van Korsakov. Toch zijn er de afgelopen jaren de nodige stappen gezet om de zorg en welzijn nóg beter te maken. Er is met veel collega’s hard gewerkt om dit voor elkaar te krijgen. En daar zijn we ontzettend trots op! Naast participatie in landelijke werkgroepen zijn er tal van ontwikkelingen geweest. Zo hebben we het nieuw-gepubliceerde competentieprofiel voor de zorgmedewerker omgezet in een competentiescan, waarvan de medewerker de uitkomst meeneemt naar het (team)ontwikkelgesprek. Op deze manier zijn onze medewerkers zich bewust van de eigen competenties en wordt leren van én met elkaar gestimuleerd. Andere voorbeelden zijn het organiseren van (online) regiobijeenkomsten en het aanstellen van casemanagers om onze zorg nog dichterbij te brengen.
Toekomst
De erkenning als DEC past bij onze toekomstplannen en is een enorme waardering voor onze collega’s en organisatie. De aankomende twee jaar staan in het teken van verdere ontwikkeling, zowel binnen Atlant doelgroep Korsakov (140 bewoners) als in het doelgroepnetwerk. Vol energie werken we verder aan toegankelijke kennis, expertise en doorontwikkeling van de zorg voor mensen met het syndroom van Korsakov.
